شعر عاشقانه

طعم ِ  تلخ ِ  انتظار و ، گاهی وقتا ، تُو بچِش

فُرم ِ چهره ی غبار و ، گاهی وقتا ، تُو بکِش

تُو رو تو حادثه جُستم ، زیر ِ دوش ِ گریه شُستم

اگه  قسمتم   نبودی ، کاش نمی خوردی به پُستم

زیر ِ رگبار ِ  غرورت ، تَن ِ  شیشه ایم  ترَک  خورد

کمر ِ دلم شکست و ، پای ِ عشق ، چوب ِ فلک خورد!

به تُو وابَستم هنوزم ، مثل ِ  امّاها  به تشدید!

دیگه وقتشه دلم رو ، بسپُرم به غسل ِ تَعمید

تُو  رو  قدِّ ِ  نفَسایی  ،  که  کشیدی ، دوس داشتم

بیشتر از واژه و حرفی ، که شنیدی ، دوس داشتم

چی میشد بجای ِ فریاد ، از سکوتت می گُریختی

آب ِ پاکی و رو دستام ، قبل ِ رفتنت  می ریختی

شعله ی عشق بودی امّا ، سهم ِ من همیشه دود بود

آخر ِ قصّه ی این عشق ، یکی بود  یکی نبود بود!