شعر عاشقانه

که بگذرم از تو

و عاقل تر از آن

که نگذرم از تو

و تو

چه خوش عاقلی

که آسوده گذشتی از من

اینجا مینویسم

لبخندی را که دیگر نیست

و شادی را که دفن شد

آنجا در جنگل

زیر پای تو ...

اینجا می سرایم

سقوط را

به ورطه ی نیستی

و ذوب شدن را

بر دل واژگان

بگو ابرها ببارند

برای زنی که دیگر نیست

و تو امروز بر دلش خنجر نشاندی

و حرف هایش را به هیچ گرفتی

بگو سوگواری کنند بر عشقی

که نیامده رفت

و به گِل نشست کشتی پهلو نگرفته ...

بگو هر چه گفتی دروغی بیش نبود

و عشق چیزی نیست

جز بازی با کلمات ...

بگو ...