شعر عاشقانه

زندگي فاصله چشم تو تا چشم من است

تا مرا مي نگري ، مي روم تا بسرايم غزلي ديگر را ،

غزلي از شب عشق ، غزلي از دل يك بلبل مست

كه به اندازه خورشيد تمنا گرم است

و من و تو از همين فاصله ها رنگ شديم

در پس پنجره شبرنگ شديم

من تمناي تو را زار زدم

آسمان از غم من ابري شد

اما نگريست...

شايد او از لبه رسوايي ، مثل من مي ترسد

كاش باراني مي شد ، آسمان دل من ... !