شعر عاشقانه

ﺁسمان ﭽو صفحه ى دل من

روشن از جلوه هاي مهتابست

امشب از خواب خوش ﮔريزانم

كه خيال ِ تو خوشتر از خواب است

خيره بر سايه هاى وحشى بيد

مي خزم در سكوت بستر خويش

باز دنبال نغمه اى دلخواه

مي نهم سر به روي دفتر خويش

تن صدها ترانه مي رقصد

در بلور ظريف ﺁوايم

ﻠﺬتي ناشناس و رؤيا رﻧﮒ

ميدود ﻫﻤﭽو خون به رﮔﻫﺎيم

ﺁه... ﮔوئى ز دخمه ى دل من

روح ﺷﺒﮔردِ مه ﮔﺬر كرده

يا نسيمى در اين ره متروك

دامن از عطر ياس تر كرده

بر لبم شعله هاى بوسه ى تو

مي شكوفه ﭽو لاله ﮔرم نياز

دلا خيالم ستاره اى ﭙَر نور

ميدرخشد ميان هاله ى زا ر

ناشناسى درون سينه ى من

ﭙﻧجه بر ﭽﻧﮒ و رود مى سايد

همره نغمه هاي موزونش

ﮔوئيا بوى عود مى ﺁيد

ﺁه...باور نمى كنم كه مرا

با تو ﭙﺒوستى ﭽﻧﺒن باشد

ﻧﮔﻪ ﺁن دو ﭽشم شورافكن

سوي من ﮔرم و دلنشين باشد

ﺑﺒﮔمان زان جهان رويانى

زهره بر من فكنده ديده ى عشق

مي نويسم برروي دفتر خويش

                                        " جاودان باشى اى ﺳﭙﺒيده ى عشق "